پیشینه مشبک کاری

مشبک‌کاری در نتیجه‌ی شبکه شدن، پنجره ای شدن یا ایجاد سوراخ‌هایی بر روی اشیاء به وجود می آید. از روی کاربرد آن درها، پنجره‌ها و منبرهای مساجد و بسیاری از آثار تاریخی می‌توان به محبوبیت این هنر در گذشته پی برد.

مشبک‌کاری هنری است زیبا که قدمتی دیرینه دارد. بر اساس مدارک به دست آمده زمانی که انسان‌های اولیه پس از رهایی غارها رو به صحرا آوردند برای ساخت پناهگاهی برای خود رو به ساخت کلبه‌هایی از سنگ و چوب نمودند ، برای روشنایی داخل كلبه پنجره‌ای از پوست حیوان، چوب، برگ یا سنگی كه سوراخ سوراخ شده بود، تعبیه كردند. بدین ترتیب ضمن جلوگیری از ورود سرما تا حدی روشنایی كلبه را تامین كردند. كم كم این سوراخ ها به اشكال هنری تبدیل شد. امروزه آثار مشبک‌کاری را بر درها ،‌منابر ،‌امام زاده‌ها ، مساجد، ظروف فلزی و سفال، كه هنرمند به مهارت خاصی آن را مشبك كرده، فلز (آلومینیوم، مس، طلا، نقره)، چوب‌(انواع تخته سه لایی)، استخوان حیوانات (عاج، استخوان شتر،‌استخوان اسب)، چرم، سنگ پلاستیك، یونولیت، فرمیكا، نئوپان و… می توان مشاهده كرد.

شما می‌توانید نمونه‌هایی از هنرمشبک روی شیشه‌های رنگی را در موزه‌ها و بعضی اماکن قدیمی مشاهده نمایید. مشبک شیشه در زمان صفویه و تا پنجاه سال قبل بسیار معمول بود.

هنر مشبک‌کاری به دو صورت وجود دارد: غیر پیوسته یعنی طرح های که جدا جدا بریده و بر روی بر روی سطحی دیگر چسبیده شده‌اند و پیوسته که در آن کل طرح به هم متصل هستند. استاد اکبر صوتی کرمانی از اساتید برجسته‌ای هستند که این هنر را به کمال رسانده‌اند.

این هنر زیبا به صورت‌های گوناگون اجرا می‌شود: مشبک چوب، مشبک فلز، مشبک چوب که تاریخچه هر کدام متفاوت می‌باشد اما می‌توان عنوان بود که پیشینه شروع هریک در یک دهه بوده و از هم فاصله چندانی نداشته و تنها مشبک کاری فلز می باشد که از نظر زمان متفاوت می باشد. که می‌توان عنوان کرد رونق این هنر در زمان سلجوقیان بوده است.