پرتره‌نگاری چیست؟

پرتره (به انگلیسی: Portrait painting) نقاشی تک‌چهره  یکی از انواع نقاشی است، که هدف آن تجسم بصری موضوع است که معمولاً برای مجسم کردن گونه‌های بشری به کاربرده می‌شود. مضاف بر نقاشی نگارگری می‌تواند از طریق ذیگر روش‌ها نظیر قل زنی (معمولاً به وسیله تیزاب)، حکاکی سنگی، عکس برداری، تصویر تلویزیونی و رسانه‌های دیجیتال نیز مورد استفاده قرار بگیرد.

پرتره‌نگاری  به گونه‌ای می باشد که نشان‌دهنده احوالات فیزیکی جالس نظیر لباسش باشد. به منظور ایجاد انگیزه و تعهد در جالس، اغلب هنرمندان ماهر از یک رفتار و سلوک دلپذیر و مکالمات بهره می‌گیرند. موقعیت اصلی در اجرای پرتره ارزیابی و سلطه به آناتومی بشر است. صورت آدمها نامتقارن است و هنرمندان ماهر با تفاوت‌های چپ و راست آن را باز تولید می‌کنند.

 لازم است تا هنرمند از ساختارهای الیاف وزیر ساخت‌های قرارگیری استخوان‌ها اطلاع داشته باشد تا بتواند پرتره‌نگاری قانع‌کننده‌ای را ایجاد کند. برای ترکیبات پیچیده، هنرمند ممکن است در ابتدا کاملاً از مداد، جوهر، زغال چوب یا رنگ روغن استفاده کند که به‌طور ویژه برای حالتی که زمان مورد نظر جالس محدود است. مفید می‌گردد. در غیر اینصورت یک یک فرم عمومی و یک شباهت ناهنجار بر روی کرباس بامداد، زغال چوب یا روغن رقیق ارائه خواهد شد.

  پس زمینه می‌تواند کاملاً سیاه و بدون هیچگونه محتوایی بوده یا آنکه صحنه کاملاً نشان‌دهنده محیط اجتماعی و سرگرمی جالس باشد. تصویری که نقاش از خودش ترسیم کند معمولاً توسط به‌کارگیری یک آینه امکان‌پذیر است و نتیجه کار یک پرتره عکسی-آیینه‌ای است که واژگون (وارون) چیزی است که در یک پرتره نرمال و در حالتی که نقاش و جالس سو به سوی هم قرار دارند اتفاق می‌افتد.

در نقاشی سلف پرتره‌نگاری (تصویری که نقاشی از خودش می‌کشد)، یک نقاش راست دست این‌طور به نظر خواهد رسید که قلم موی نقاشی را در دست چپ گرفته‌است، مگر اینکه نقاش توضیحات عمده‌ای را در عکس به وجود آورده یا از یک آینه معکوس-کننده ثانویه در حالیکه نقاشی می‌کند بهره بجوید. گه گاه، مشتریان یا خانواده آن‌ها از نتیجه کار راضی هستند و هنرمند را مجبور می‌کنند که آن را دستکاری کند یا با تهدید عدم پرداخت یا رنج تحقیر شکست باعث ترسیم دو بار تصویر می‌شود.