از آئینه تاآئینه کاری

 از آئینه تاآئینه کاری ، از زیباترین هنرهای سنتی ایران که عمدتاً در تزیینات داخلی بناهای تاریخی به ویژه اماکن متبرکه کاربرد داشت میتوان هنر آئینه کاری را نام برد.
هنرمندان طرح های منظم و نقش های متنوع و زیبا را روی قطعات آئینه در اندازه های متفاوت برای تزیین سطوح اجرا و طراحی می نمایند که به این هنر آئینه کاری می گویند.
اکثر تاریخ دانان پیدایش این هنر زیبا را اینگونه وصف نموده اند:
در سده ۱۰هجری قمری(دوره صفویان) آئینه از اروپا (اولین تولید کنندگان آئینه) به ویژه از ونیز به ایران وارد می‌شد در مسیر بخشی از این آینه‌ها می شکنند و ایرانیان با عدم موفقیت مواجهه شدند و ضرر بسزایی بر آن ها محتمل شد اما در این میان هنرمندان ایرانی برای بهره‌گیری از قطعات شکسته راهی ابتکاری یافتند و از این عدم موفقیت پلی به سمت هنر و موفقیت زدند و از قطعات شکسته برای آئینه کاری استفاده کردند.
مدارک تاریخی نشان میدهد که برای نخستین بار تزیین بنا با آئینه در شهر قزوین پایتخت شاه طهماسب صفوی و در دیوان خانه ای که او در سال ۹۶۵ ق. به پایان رسانیده بود، آغاز شده است. پس از انتقال پایتخت از قزوین به ِاصفهان به سال ۱۰۰۷ق. آیینه کاری در کاخ اشرف (بهشهر) گسترش یافت به طوری که در تزیین بسیار از کاخهای سلطنتی ِاصفهان که شمار آنها از ۱۳۷ فزونتر بود از تزیین بنا با آئینه استفاده شد، و پس از آن تزیین بنا با آئینه در کاخ میرزا طاهر فرمانروای آذربایجان در تبریز، و کاخ وکیل شیراز ( همان کلاه فرنگی)
رواج یافت. در سده سیزده هجری آئینه کاری به تدریج رونق بیشتری گرفت و در دهه های پایانی این سده، زیبایی و ظرافت آئینه کاری کم نظیری پدید آمد. در اوایل قرن ۱۴ هجری هنرمندان آئینه کار دو اثر کم نظیر در آستان قدس رضوی مشهد و صحن حضرت معصومه قم پدید آوردند.( از این رو از آئینه تاآئینه کاری تحولی تازه پدید آورد)گسترش کاربرد آئینه کاری تحول دیگری است که در این سده پدید آمد . از این پس آئینه کاری از محدوده مذهبی و کاخهای سلطنتی خارج شد و به صورتی گسترده در اماکن همگانی چون هتلها و رستوران ها و فروشگاها و بانکها و خانه ها به کار رفت این گسترش در شیوه سنتی آئینه کاری بی اثر نبود و با نوآوری های تازه همراه شد.به صورتی که امروزه شاهد آئینه کاری بر روی لوازم و سفال می باشیم.که طرفداران بی شماری به خود جذب نموده است .