پیشینه قفل سازی

پیشینه قفل سازی که به عنوان یکی از هنرهای صنایع دستی محسوب میشود به خوبی مشخص و بیان است، و بدین گونه می توان آن را شرح نمود:
قفل به دستگاه یا وسیله ای مکانیکی یا دیجیتالی گفته می شود که با وسیله های به نام کلید، کارت کلید، اثر انگشت ، کارت RFID یا حتی با وارد کردن کلمه عبور باز می شود. در واقع قفل را به درب خانه یا گاوصندوق می زنند تا کسی نتواند آنرا باز کند.
قفل‌سازی از گذشته‌های بسیار دور از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و به دو شکل انسانی و حیوانی ساخته می‌شده است. قفل‌های ساخته شده در گذشته شامل دو نوع تصویری و هندسی و یا قفل‌های ،قفل های ثابت در، شامل : کلون دان ، کلون و قفل پخش شو
قفل های فلزی شامل : قفل فنری با کلید پیچی، قفل فنری با کلید فشاری، قفل لوله با کلید پیچی و قفل رمز ( بی کلید)
بوده‌اند(dot) قفل‌سازی از دوران ساسانیان در ایران رواج داشته و بعد از اسلام به ویژه در دوران صفویه به اوج خود می‌رسد. پیدایش و ساخت قفل‌های فولادی در دوران حکومت صفویه از سوی “استاد صنیع الصنایع”، تحولی بزرگ در این صنعت پدیدار کرد و باعث معرفی آن به مردم دنیا شد. چالشتر که یکی از قدیمی‌ترین نقاط استان چهارمحال و بختیاری و یکی از نواحی شهرکرد است، از همان دوران صفویه، صنعت قفل‌سازی رواج یافته و به شهرتی جهانی رسیده است، به طوری‌ که قفل طلای درب کعبه، قفل چالشتری بوده که نشان اصالت یونسکو را هم دارد(dot) برای ساخت قفل از آهن، مس، برنج، طلا، نقره، فولاد و آلیاژهای آن استفاده می‌کنند.همچنین هنر قفل‌سازی آمیخته با هنرهای قلمزنی، طلاکوبی، نقره‌کوبی و منبت‌کاری روی فلزات است.البته قفل‌های چالشتری امروزه به عنوان یکی از تزئینات دکورهای گوناگون کاربرد دارد و در کمتر جایی دیده می‌شود که این قفل برای امنیت و حفاظت مورد استفاده قرار گیرد.پیشینه قفل سازی مشخص و صریح بود اما می توان عنوان نموده که امروزه از قفل سازی دیگر به عنوان یک هنر یاد نمی شود و آن را به عنوان یک صنعت به حساب می آورند ، از سویی دیگر این صنعت ایرانیان جایگاه خود را از دست داده اند و اکثر قفل های استفاده شده در ایران از چین وارد می شود.

.