پیشینه مسگری

پیشینه مسگری در ایران حداقل به پنج هزار سال پیش می‌رسد و به ظن غالب اولین فلز مکشوفه بدست انسان همین فلز مس بوده و اولین فلزکاران نیز ایرانیان بوده‌اند، از این رو مسگری یکی از صنایع دستی کهن ایران است.

بشر بعد از سنگ و گل، برای رفع سایر نیازهایش به فلز روی آورد، در بین فلزات مس زودتر از بقیه فلزات بكار رفت زیرا بصورت خالص در طبیعت یافت می شد و استخراج و بهره برداری از آن ساده بود. درخشش و جلای مس خالص و رنگ جالب توجه سنگهای معدنی از دیگر علل كاربرد آن در طول اعصار گذشته می باشد.به نقل از برخی منابع، پیشینه مسگری استفاده از مس بر اساس مدارك و شواهد باستانشناسی به ۹۵۰۰ ق.م می رسد و تا قبل از هزاره ۵ ق.م(كشف ذوب مس) بصورت خالص بكار رفته و از شیوه چكش كاری سرد برای شكل دادن به آن استفاده می شده. امروزه با استناد به مدارك غیرقابل انكار كه از گوشه كنار ایران یافت شده،پیشینه مسگری را می توان شمال و مركز ایران ، جزء قدیمی ترین مراكز فلزكاری جهان و نیز فلزكاران ایران از پیشگامان كشف ذوب مس در جهان باستان دانست كه فراوانی معادن مس در ایران ، مؤید این نكته است. دوره اسلامی با ممنوعیت استفاده از طلا و نقره برای ساخت ظروف، روند استفاده از فلزاتی چون مس افزایش یافت. زیرا فلزی چكش خوار، شكل پذیر، با قابلیت تورق و مفتول شدن و اجرای تزئینات مختلفی چون مشبك كاری، قلمزنی، حكاكی، فلزكوبی، ترصیع و كنده كاری و … است. در طول تاریخ دركنار دیگر كاربردهای مس از این فلز جهت ضرب سكه نیز استفاده شده است. اوج هنر فلزكاری دوره اسلامی مربوط به سلجوقیان است كه در این دوره زنجان در كنار مراكزی چون خراسان، موصل، همدان، ری و اصفهان یكی از مهمترین قطبهای فلزكاری محسوب می شده و در این دوره زنجان بعنوان یكی از مهمترین مراكز تهیه ظروف مرصع كاری شده ، مطرح بوده است.